Film Brassa można podzielić na dwie części. Pierwsza to jeden wielki pean na cześć... seksu analnego :o W drugiej reżyser stara się usilnie przekonać widza że zdrada to rzecz normalna i należy pozwolić współmałżonkowi na skoki w bok miast go "ograniczać". Ta myśl jest nieskończenie wiele razy powtarzana przez całe "Cosi fan tutte". Aż do znudzenia...
Trudno ocenić ten film bo w dużej mierze to tendencyjny erotyk, z sporą dawką soft-porno. Ale scenografia i muzyka wyraźnie go wyróżniają. Choćby scena dyskotekowej orgii jest pomysłowo zaaranżowana. Pojedyncze sek(s)wencje arcydzieła nie czynią i przez większą część seansu marzyłem by się wreszcie skończył. Tinto Brass miewał przebłyski w swojej karierze i bywało że forma wynagradzała wszelkie braki. Tutaj jest jej za mało. Dlatego tylko 4.